Niepełni - Paweł Pollak

          Książkę poleciła mi bibliotekarka. Mówiła o niej, jak nakręcona, więc wzięłam. Bo czemu nie? Opis z okładki był zachęcający - dwoje niepełnosprawnych ludzi, którzy chcą kochać i być kochani.
           I część jest o niej. Edyta jest dziewczyną, która studiowała na AWF i cieszyła się sporą popularnością. Nie będzie niespodzianką, kiedy napiszę, że miała przystojnego chłopaka. Zostawił ją tuż po wypadku, w którym straciła czucie w nogach. Jest zła na świat. Nie rozumie dlaczego akurat ją spotkała taka tragedia. Pragnie miłości, ale uważa, że nie ma szans na zdobycie jej.  Ma jedno marzenie - koniecznie chcę mieć dziecko...
            II część opowiada o nim. Jacek jest 30 letnim prawiczkiem. Ta część pokazuje, jak bardzo pragnie dziewczyny... takiej, którą będzie mógł kochać. Jednocześnie zrobi to czego nigdy nie robił. Nie decyduje się na pójście do prostytutki - chcę, żeby wszystko wynikało z miłości, a nie potrzeby. Jedyny pozytywny element, który w Nim znalazłam. : ) Co jest defektem Jacka? Nie widzi od urodzenia. Jego matka miała ponad 40 lat, kiedy zaszła w ciążę. Chyba nie muszę pisać, że to zawsze wiąże się z podwojonym ryzykiem... Pod koniec części Romek (przyjaciel Jacka!) poznaję ze sobą te dwie pokrzywdzone przez los osoby. Wypadek na schodach sprawia, że zakochują się w sobie. Chociaż ja mam wątpliwości czy to tak faktycznie była miłość.
            III część - my. Zdecydowanie przepełniona sielanka, której brakowało przez całą książke. Tutaj nie ma miejsca na smutek, nawet do tej pory sceptyczna matka Edyty bardzo szybko akceptuję ich związek. W końcu Jacek uprawia seks, którego był tak spragniony. Są szczęśliwi.
            IV część - oni. Jak się okazuję radość trwała tylko kilka miesięcy. To fragment, który bardziej opowiada o bracie Jacka. Jednak wyraźnie ma to związek z parą. Bardzo mocna część, chyba moja ulubiona. Może dlatego, że to właśnie w niej był zwrot akcji. Nie było tego zrzędzenia przez całą część "jaki to mnie los spotkał" Z drugiej strony część jest nad wyraz krótka i może po prostu nie było na to czasu.
            V część - ono. Jak się można domyślić ono - dziecko. Czy, aby na pewno?

           W tej książce rozegrała się tragedia. Nie było sielanki, jak można spodziewać się. Spotkała się dwójka ludzi bardzo samotnych, ale z opisów nie zauważyłam, żeby w jakiś sposób chcieli, aby było inaczej. Chcieli tylko być kochani. Jednakże wyglądało to tak, jakby tego oczekiwali nie dając nic w zamian... Nie poczynili starań (a przynajmniej Edyta), żeby zmienić swoje życie (to znaczy poznać tę osobę, która da jej miłość). A muszę przyznać (z pewnością się zgodzicie), że w czterech ścianach taka rzecz jest po prostu niemożliwa. Jacek szukał, ale pytanie czy tam gdzie powinien...
Uważam, że książkę warto przeczytać przynajmniej ze względu na zakończenie. Nic z tych rzeczy - nie będzie happy endu. A może nawet punk wyjścia? Sami ocenicie, jeśli po nią sięgniecie.
           Czy polecam? No cóż... Uważam, że na tę pozycję każdy będzie inaczej patrzył. W Internecie można znaleźć pełno negatywnych opinii, ale również pozytywnych. Twierdzę, że każdy powinien przeczytać i sam zdecydować.

Ocena: 6/10